چکیده
همزیستی مسالمتآمیز شرط اساسی توسعه و ثبات اجتماعی است و نبود آن به ناامنی و هدر رفت منابع میانجامد. این پژوهش با روش کیفی و تحلیل اسنادی، رابطه عدالت و همزیستی در اسلام را بررسی میکند. نتایج نشان میدهد عدالت باوری در سه سطح مؤثر است: ۱) پیششرط پذیرش همزیستی، ۲) مبنای نظری اصول آن، و ۳) عامل تحقق عملی آن. اسلام عدالت را مفهومی فراگیر میداند که بر تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی حاکم است. قرآن نیز هستی را بر پایه عدالت میداند که بر ضرورت عدالتمحوری در روابط اجتماعی تأکید دارد. این یافتهها نشان میدهد تحقق همزیستی مسالمتآمیز بدون عدالت باوری امکانپذیر نیست.